نمایندگی آچیلان در اصفهان
شرکت آچیلان دَر یکی از قدیمی ترین شرکت های فعال در تولید و نصب و راه اندازی درب های اتوماتیک در ایران بوده
که فعالیت رسمی خود را در سال ۱۳۷۱ به صورت تخصصی شروع نمود.
شرکت درب اتوماتیک آچیلان در ، در سال ۱۳۷۶ با ارائه یک طرح پیشنهادی به وزارت صنایع ایران
موفق به دریافت مجوز تولید با حداکثر ظرفیت ۵۰۰۰ دستگاه درب در سال شد.
درب اتوماتیک آچیلان در با بهره گیری از تجربیات ارزشمند توانست برای نخستین بار در ایران گواهی ایزو ۹۰۰۱
را برای طراحی و تولید دربهای اتوماتیک اخذ نماید،
شرکت آچیلان درب
کارخانه و دفتر فروش شرکت آچیلان در
شرکت آچیلان دُر
شرکت آچیلان دُر شرکتی بسیار فعال و پویا در عرصه تولید انواع درب های اتوماتیک می باشد.
نمایندگی آچیلان دُر
جهت دریافت نمایندگی آچیلان در شما می توانید با دفتر فروش شرکت آچیلان در تماس بگیرید.
شرکت آچیلان در در بعضی شهرها به واجدین شرایط گواهی نمایندگی رسمی آچیلان در را اعطا می کند.
مهر درب ایرانیان ارایه دهنده انواع محصولات آچیلان در می باشد .
قیمت درب آچیلان دُر
جهت اطلاع از قیمت درب اتوماتیک آچیلان دُر شما می توانید با دفتر فروش مهر درب ایرانیان تماس بگیرید.
درب های اتوماتیک آچیلان دَر
درب های اتوماتیک آچیلان دُر از کیفیت و قیمت بسیار مناسبی برخوردار هستند.
قیمت درب آچیلان دَر
جهت اطلاع از لیست قیمت درب اتوماتیک و درب دستی آچیلان دُر با دفتر فروش شرکت آچیلان در تماس بگیرید.
مهر درب ایرانیان
دانلود کاتالوگ محصولات آچیلان در
کاتالوگ ها
CATALOGS
معرفی اصفهان
نمایندگی آچیلان در مشهد
شرکت آچیلان دَر یکی از قدیمی ترین شرکت های فعال در تولید و نصب و راه اندازی درب های اتوماتیک در ایران بوده
که فعالیت رسمی خود را در سال ۱۳۷۱ به صورت تخصصی شروع نمود.
شرکت درب اتوماتیک آچیلان در ، در سال ۱۳۷۶ با ارائه یک طرح پیشنهادی به وزارت صنایع ایران
موفق به دریافت مجوز تولید با حداکثر ظرفیت ۵۰۰۰ دستگاه درب در سال شد.
درب اتوماتیک آچیلان در با بهره گیری از تجربیات ارزشمند توانست برای نخستین بار در ایران گواهی ایزو ۹۰۰۱
را برای طراحی و تولید دربهای اتوماتیک اخذ نماید،
شرکت آچیلان درب
کارخانه و دفتر فروش شرکت آچیلان در
شرکت آچیلان دُر
شرکت آچیلان دُر شرکتی بسیار فعال و پویا در عرصه تولید انواع درب های اتوماتیک می باشد.
نمایندگی آچیلان دُر
جهت دریافت نمایندگی آچیلان در شما می توانید با دفتر فروش شرکت آچیلان در تماس بگیرید.
شرکت آچیلان در در بعضی شهرها به واجدین شرایط گواهی نمایندگی رسمی آچیلان در را اعطا می کند.
مهر درب ایرانیان ارایه دهنده انواع محصولات آچیلان در می باشد .
قیمت درب آچیلان دُر
جهت اطلاع از قیمت درب اتوماتیک آچیلان دُر شما می توانید با دفتر فروش مهر درب ایرانیان تماس بگیرید.
درب های اتوماتیک آچیلان دَر
درب های اتوماتیک آچیلان دُر از کیفیت و قیمت بسیار مناسبی برخوردار هستند.
قیمت درب آچیلان دَر
جهت اطلاع از لیست قیمت درب اتوماتیک و درب دستی آچیلان دُر با دفتر فروش شرکت آچیلان در تماس بگیرید.
مهر درب ایرانیان
دانلود کاتالوگ محصولات آچیلان در
کاتالوگ ها
CATALOGS
معرفی مشهد
مَشهَد کلان‌شهری در شمال شرقی ایران و مرکز استان خراسان رضوی است. این شهر در زمان افشاریان، پایتخت ایران بود. مشهد با ۳۵۱ کیلومتر مربع مساحت، دومین شهر پهناور ایران پس از تهران است. براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ مشهد با ۳٬۰۰۱٬۱۸۴ تن جمعیت، دومین شهر پرجمعیت ایران پس از تهران و نود و پنجمین شهر پر جمعیت دنیا به‌شمار می‌رود. این شهر به واسطهٔ وجود حرم علی بن موسی الرضا، هشتمین امام مذهب شیعه، سالانه پذیرای بیش از ۲۷ میلیون زائر از داخل و دو میلیون زائر از خارج از کشور است.[۷][۸]
شهر مشهد در حوزهٔ رودخانهٔ کشف‌رود و در دشت مشهد بین کوه‌های هزارمسجد و بینالود گسترده شده‌است. بیشینهٔ ارتفاع شهر مشهد ۱۱۵۰ متر و کمینهٔ آن ۹۵۰ متر است. شهر مشهد دارای آب و هوای متغیر، اما معتدل و متمایل به سرد و خشک است و از تابستان‌های گرم و خشک و زمستان‌های سرد و مرطوب برخوردار است. بیشینهٔ درجه حرارت در تابستان‌ها ۴۳ درجه بالای صفر و کمینهٔ آن در زمستان‌ها ۲۲ درجه زیر صفر است.
مشهد دارای ۱۳ منطقهٔ شهرداری است و شهردار آن توسط شورای شهر ۱۵ نفره انتخاب می‌شود. این شهر دارای یک فرودگاه بین‌المللی، یک ایستگاه راه‌آهن و سه پایانه است که ارتباط آن با شهرهای دیگر را ممکن می‌سازد. حمل و نقل داخلی مشهد، توسط سامانهٔ تاکسی‌رانی و اتوبوس‌رانی و قطار شهری انجام می‌شود. اقتصاد مشهد متکی به گردشگری مذهبی با تمرکز بر حرم امام رضا است. در کنار آن، وجود مراکز تجاری بزرگ و امکانات پزشکی قابل توجه، موجب رونق گردشگری تفریحی و گردشگری سلامت در این شهر نیز شده‌است.
بیش از ۹۳٪ مردم مشهد فارسی‌زبان هستند. تراکم جمعیت در مشهد بیش از ۹ هزار تن در هر کیلومتر مربع است. این شهر در سال ۱۳۸۸ رسماً به عنوان «پایتخت معنوی ایران» انتخاب شد.
نام[ویرایش متنی]
واژهٔ «مَشْهَد» (جمع: «مَشاهِد») به‌معنی محل شهود و محل شهادت است.[۹] به‌باور شیعیان، علی بن موسی الرضا پس از قتل به‌دست مأمون، خلیفهٔ عباسی، در سال ۲۰۳ ه. ق، در آرامگاه هارون الرشید سناباد به‌خاک سپرده شد. از آن پس «سناباد نوغان» به‌نام «مشهدالرضا» خوانده شد و کم‌کم بر پهنهٔ آن، به‌ویژه در زمان شاه تهماسب صفوی، افزوده شد و مردم توس (طوس) به مشهد کوچ داده شدند؛ و به‌مرور زمان نام مشهد بر این شهر ماندگار شد.[۱۰] به مشهد نام «قبلهٔ هفتم» را نیز اطلاق می‌کنند.[۹][یادداشت ۲]
پیشینهٔ کاربرد نام مشهد[ویرایش متنی]
_Empire_1747.jpg?uselang=fa)
مقالهٔ اصلی: طوس
پیش از قتل علی بن موسی الرضا در ۲۰۳ ه. ق، و دفن او در کاخ حُمَید بن قَحطَبة در سناباد نوغان، خبری از مشهد نبود. حتی نام نوغان توس از سده‌های اولیهٔ اسلامی به بعد در متون راه یافته و پیش از آن تقریباً هیچ خبری از نوغان نیست، بلکه تنها از ولایت توس یا شهر توس اخباری در اساطیر و آثار حماسیِ بعد به چشم می‌خورَد. در نتیجه، تاریخچهٔ مشهد از ابتدا تا پیدایش اسلام در تاریخ توس، و در دو سدهٔ اسلامی در تاریخ نوغان مستتر است.[۱۱] اینکه توس هم یک شهر و هم یک منطقه است، همراه با این واقعیت که هر دو ناحیه، همواره به‌عنوان شهرهای اصلی منطقه در نظر گرفته می‌شوند، این باور نادرست را در میان جغرافی‌دانان متأخر عربی رواج داده که توس، پایتخت شهری دوبخشی شامل تابران و نوغان بوده‌است. این باور در مورد دوبخشی‌بودن شهر توس به‌طور عام در ادبیات اروپایی راه یافته‌است. سِر پِرسی سایکس و به‌دنبال وی، ئی. دیز[یادداشت ۳] صراحتاً این تصور را به‌چالش کشیدند. جغرافی‌دانان قدیم‌تر عرب به‌درستی تابران و نوغان را به‌عنوان دو شهر کاملاً مجزا، از یکدیگر متمایز کردند. ویرانه‌های تابران، توس و مشهد در حدود ۱۹ کیلومتری یکدیگر قرار دارند.[۱۲]
مشهد در نوشتار محدثان، مورخان و جغرافی‌دانان دورهٔ اسلامی[ویرایش متنی]
در سدهٔ سوم ه. ق، ابن بابویه قمی در کتاب عیون اخبار الرضا فصلی را به مشهد اختصاص داده و در تمامی اخبار و مطالب، همه‌جا واژهٔ «مشهد» و «مشهد رضوی» را آورده‌است.[۱۳] ابن حوقل در سدهٔ چهارم ه.ق به‌سادگی این مکان را مشهد نامیده؛ یاقوت حَمَوی، در بیانی صریح‌تر، آن را «مشهد رضوی حرم رضا» نام نهاده‌است. مشهد به‌عنوان نام یک مکان، نخستین بار در احسن التّقاسیم فی معرفةِ الأقالیم محمد مقدّسی (مَقدِسی) و اواخر دههٔ سوم قرن چهارم ه.ق پدیدار شده‌است. در حدود نیمهٔ قرن هشتم ه. ق، ابن بطوطه در سفرنامهٔ خود، از اصطلاح «شهر مشهد الرضا» استفاده کرده‌است. به‌نظر می‌رسد نام نوغان که هنوز هم بر سکه‌های نیمهٔ اول سدهٔ هشتم ه.ق تحت حاکمیت ایلخانیان دیده می‌شود، به‌تدریج جای خود را به «المشهد» یا «مشهد» داده باشد. در این دوره مشهد اغلب با صراحت بیشتری با عناوین «مشهد رضا»، «مشهد مقدس» و «مشهد توس» شناخته می‌شود. اغلب در ادبیات و به‌ویژه در شعر، تنها توس مد نظر قرار گرفته‌است؛ برای نمونه، «توس جدید» در مقابل «توس قدیمی» یا شهری مقتضیِ این نام.[۱۲] معین‌الدین محمد الزّمجی الاسفزاری، مورخ قرن نهم ه. ق، در کتاب روضات‌الجَنّات فی أوصاف مدینةِ هرات از آن با عنوان «مشهد مقدس رضوی» نام برده‌است.[۱۴] و صدرالمتألهین لاهیجانی در کتاب تاریخ و جغرافیای شهر مشهد در سدهٔ چهاردهم ه.ق از واژهٔ «مشهد مقدس رضوی» استفاده کرده‌است.[۱۵]
پیشینه[ویرایش متنی]
مقالهٔ اصلی: تاریخ مشهد
همچنین ببینید: علی بن موسی الرضا، ابومسلم خراسانی، جنبش سیاه‌جامگان، مأمون، حمله مغول به ایران، افشاریان، نادر شاه، واقعه مسجد گوهرشاد، و بمب‌گذاری در آرامگاه علی بن موسی
تاریخ اولیه[ویرایش متنی]
منابع کهن یونانی، عبور و اقامت اسکندر کبیر در این سرزمین را که «سوسیا» (یونانی باستان: Σούσια، انگلیسی: Susia) خوانده می‌شد، به سال ۳۳۰ قبل از میلاد مسیح، گزارش کرده‌اند.[۱۶][۱۷][۱۸][۱۹] سوسیا معادل «توس» در تلفظ یونانیان همراه اسکندر بود.[۲۰][۲۱] توس را قلب منطقهٔ پارت می‌دانستند.[۲۲]
پلینی بزرگ این‌چنین از شهر یاد می‌کند، که در میانهٔ پارت، در نزدیکی نسا و ارشاک (احتمالاً قوچان امروزی)، در منطقه‌ای خوش آب‌وهوا، شهری است که به‌واسطهٔ بنیانگذارش، آن را الکساندروپولیس (یعنی شهر اسکندر) می‌گویند.[۲۳] نقشهٔ تبیولا پیتینگریانا، که متعلق به اوایل دورهٔ رومی می‌باشد نیز این آبادی را در غرب شهر مرو، به جای سوسیا، «اسکندریّه» نامیده‌است.[۲۴] بسیاری از مورخان مسلمان، از قرن ۱۰ تا ۱۶ میلادی، تأسیس «سناباد» (نام قدیمی شهر) را به اسکندر نسبت داده‌اند.[۲۵][۲۶] همچنین در منابع حدیث شیعه، که راویان، آن را به قرون ۷ تا ۹ میلادی متصل می‌کنند، نقل‌قول‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه علی بن موسی الرضا و هارون الرشید، در شهری دفن شده‌اند که آن را «بندهٔ نیکوکار، صاحب دو شاخ» بناء کرده‌است؛ عنوانی که معمولاً برای اسکندر کبیر شناخته می‌شود.[۲۷][۲۸][۲۹][۳۰]
حوضهٔ رودخانهٔ کشف‌رود که شهر مشهد در آن قرار دارد، به‌خاطر شرایط مناسب طبیعی، از پیش از اسلام به‌عنوان یکی از بخش‌های مورد توجه برای سکونت در خراسان به‌حساب می‌آمده‌است. در نزدیکی شهر کنونی مشهد، شهری به نام توس وجود داشته‌است. اهمیت این شهر در دوران اسلامی به استقرار یکی از مهم‌ترین زیارتگاه‌های جهان که برای امام هشتم شیعیان، علی بن موسی الرضا، ساخته شده‌است، بازمی‌گردد.[۱۲] بنابراین، آنچه سناباد نوغان را در سرتاسر جهان مشهور ساخت، نه آرامگاه هارون الرشید، خلیفهٔ عباسی، بلکه زیارتگاه امام شیعه بود و شهر بزرگی که با گذشت زمان در اطراف روستایی کوچک گسترش یافت، المشهد (مشهد) عنوان گرفته که به معنای «حرم حزن‌انگیز» است (در درجهٔ اول، حرم شهیدی از خاندان پیامبر اسلام).[۱۲]
در دورهٔ خلافت اسلامی[ویرایش متنی]
به‌گفتهٔ تاریخ‌نویسان، هنگامی که یزدگرد سوم از برابر سپاهیان مسلمان عرب گریخت، راهی توس شد تا از کُنارَنگِ توس، مرزبان خود در آن خطه، پناه بخواهد، اما کنارنگ یزدگرد را از توس راهی مرو کرد. پس از آن، کنارنگیان به رغم فتح خراسان توسط اعراب، همچنان نفوذ خود را در خطهٔ توس حفظ کردند و تا پایان عصر امویان، در آن‌جا ماندند و تنها پس از یورش سرداران ابومسلم در سال ۱۲۹ ه.ق بود که آن‌جا را رها ساختند.[۳۱][۳۲] تنها خبر شاهنامه که تاریخ هم آن را تأیید می‌کند پناهنده‌شدن یزدگرد سوم ساسانی به کنارنگ توس، پس از شکست از تازیان در زمان خلافت عثمان است.[۳۱]
مأمون، جانشین هارون، پس از گذشت چند سالی از خلافتش بر اثر طغیانی که علیه وی توسط علویان پدید آمد، به قصد آن‌که تمایل شیعیان را به خود جلب کند، علی بن موسی الرضا، امام هشتم شیعه، را به جانشینی نامزد کرد و به دارالخلافه‌اش در مرو فراخواند. مأمون به همراه علی بن موسی الرضا، پس از یک سال ماندن در مرو، رهسپار بغداد شد. در طی راه در روستای نوغان، علی بن موسی الرضا، به خانهٔ امیر سناباد وارد و در آن‌جا به‌روایت شیعیان مسموم شد و در سال ۲۰۲ یا ۲۰۳ ه.ق پس از سه روز درگذشت و پیکرش در باغ حمید بن قحطبه در کنار مقبرهٔ هارون، در ۱٫۵ کیلومتری روستای سناباد مدفون شد. از همان زمان، این نقطه، مشهد الرضا و بعد به‌اختصار مشهد نام گرفت.[۳۳]
در دوران حکومت‌های ایرانی تا عصر صفویه[ویرایش متنی]
در ابتدای سده چهارم ه. ق، عصر شکوفایی فرهنگ ایرانی — که با روی‌کارآمدن نصر بن احمد سامانی (۳۰۰ ه.ق) رونقی یافته‌بود — در سرزمین توس نیز به بار نشست.[۳۴]
مشهد نیز همچون تمامی شهرهای بزرگ‌تر ایران بارها شاهد افزایش جنگ و وحشت درون دیوارهای خود بود. سبکتگین، مؤسس سلسلهٔ غزنویان، در زمان فتح توس آرامگاه علی بن موسی الرضا را ویران کرد. اما، بعداً پسرش، سلطان محمود، آن را بازسازی نمود. در سال ۴۲۸ ه.ق طی دوران حکومت سلطان مسعود غزنوی، حاکم بعدی خراسان به‌منظور حفاظت از آرامگاه علی بن موسی الرضا استحکامات دفاعی را بنا کرد. در سال ۵۱۵ ه.ق دیواری در اطراف شهر ساخته شد که گاهی اوقات امکان حفاظت در برابر حملات را فراهم می‌ساخت. در سال ۵۵۶ ه.ق ترک‌های غز موفق به گرفتن منطقه شدند، ولی از تاراج و غارت ناحیهٔ مقدس چشم‌پوشی کردند.[۱۲]
- ۰۲/۰۵/۱۶