لباسشویی بوش ماهشهر

قطعات لباسشویی بوش ماهشهر

تامین کننده قطعات بوش

قطعات لباسشویی بوش را از ما بخواهید.

لباسشویی بوش شرکت آلمانی بوش یکی از تولیدکنندگان برتر تولید لوازم خانگی از جمله ماشین لباسشویی بوش است. این برند را می‌توان یکی از نام‌های پرآوازه در جهان برشمرد که به دلیل کیفیت بالای محصولاتش چنین رتبه ای دارد. در واقع رتبه انرژی این ماشین +++A است و صفحه نمایش دارد. این ماشین لباسشویی دارای برنامه های شست و شوی بی سرو صدا، کاهش مصرف آب و انرژی و کاهش مدت زمان شست و شو است.

لوازم جانبی لباسشویی بوش را از ما بخواهید.

معرفی ماهشهر

بندر ماهشَهر شهری در استان خوزستان است. ماهشهر کنونی شامل دو بخش یعنی ماهشهر قدیم و ناحیهٔ صنعتی است.^{[۱۱][۷][۱۲]}

بندر ماهشهر از معدود شهرهای ایران است که دارای خور (شاخه‌ای از دریا در خشکی) می‌باشد که مهم‌ترین آن‌ها خور موسی نام دارد که از نظر استراتژیک و اقتصادی بسیار حائز اهمیت است.^[۱۳]

تاریخچه شهر

شهرستان بندر ماهشهر یکی از بنادر قدیم کرانه خلیج فارس می‌باشد. این شهرستان در زمان ساسانیان مهشور و در سال ۲۳۱ میلادی در زمان اردشیر بابکان با نام ریواردشیر که سپس ریشهر نامیده شد بنا گردید.^[۴] در سفرنامه‌ها و تواریخ متعددی از بندر ماهشهر با نام‌هایی همچون مهروبان، ماچول و مهشور سخن به میان آمده‌است، برای مثال ابن بطوطه، این بندر را «ماجول»، «عربی شده ماچول» نامیده^[۱۴] که به‌نظر سلطانی بهبهانی، همان مهشور (برخی منابع: معشور) است که از عشر (گمرک) گرفته شده‌است (ص ۲۲۷). به نوشته ابن بطوطه، ماجول شهر کوچکی بوده با زمین‌های شوره‌زار و بدون درخت و سبزه، و دارای یکی از بزرگترین بازارها بوده و از رامز (رامهرمز) به آنجا حبوبات می‌برده‌اند، و از ماجول تا رامز از طریق بیابان سه روز راه بوده‌است.^[۲] در سفرنامه‌ها و تواریخ پرشماری از بندر ماهشهر با نام‌هایی چون ماچول و مهشور سخن به میان آمده که در زیر چند مورد ذکر شده‌است: در سفرنامه ناصر خسروی قبادیانی (۳۹۴–۴۸۱قمری) این‌گونه گفته شده، از آنجا (عبادان) پس از طی ده فرسنگ به شهر مهروبان (بندر ماهشهر) رسیدیم. شهری بزرگ است بر لب دریا نهاده بر جانب شرقی و بازاری بزرگ دارد و جامعی نیکو اما اب ایشان از اب باران چاه و کاریز نبود که اب شیرین دهد. ایشان را حوض‌ها آبگیرها باشد که هرگز تنگی اب نبودو درانجا سه کاروانسرای بزرگ ساخته‌اند هر یک از ان چون حصاری است محکم و عالی، در مسجد آدینه آنجا بر منبر نام یعقوب لیث دیدم نوشته. پرسیدم از یکی که حال چگونه بوده‌است گفت که یعقوب لیث تا این شهر گرفته بود ولیکن دیگر هیچ امیر خراسان را قوت نبوده‌است. در این تاریخ که من آنجا رسیدم این شهر به دست پسران اباکالنجار بود که ملک پارس بود؛ و خواربار یعنی ماکول (در عربی محلی ک به چ تبدیل می‌شود که ریشه اصلی اسم ماچول است) این شهر از شهرها و ولایت‌ها بردند که آن جا جز ماهی چیزی نباشد و این شهر باجگاهی است و کشتی بندان، چون از آنجا به جانب جنوب بر کنار دریا بروند ناحیت توه و کازرون باشد و من در این شهر مهروبان بماندم به سبب آنکه بگفتند راه‌ها نا ایمن است از آن که پسران اباکالنجار را با هم جنگ و خصومت بود و هر یک سری می‌کشتند و ملک مشوش گشته بود.^[۳]

توضیحات مهم دربارهٔ مهروبان: گروهی به اشتباه اعتقاد دارند که مهروبانی که در تواریخ (از جمله سفرنامه ناصر خسرو) یاد شده در واقع همان جاییست که هم‌اکنون خرابه‌های ان در نزدیکی هندیجان واقع است. دلیل اشتباه بودن: این است که ناصر خسرو (که در بالا قسمتی از سفرنامه‌اش آمده‌است) ذکر کرده که از عبادان تا مهروبان ۱۰ فرسنگ که برابر است با حدود۷۰ کیلومتر راه بوده و چون از راه آبی توسط کشتی طی شده، جایی خواهد بود حوالی بندر ماهشهر کنونی در حالی که مکانی که به اشتباه بعضی مواقع اعلام می‌شود حدود ۳۰ فرسنگ یا ۱۸۰ کیلومتر تا عبادان فاصله دارد.^[۳]

همچنین تاریخ‌نگارانی هم چون حمزه اصفهانی نام پیشین این شهر ریواردشیر یا (ریشهر) نوشته‌اند. همچنین نوشته‌اند که گروهی از دبیران ساسانی پس از فتح تیسفون به‌دست عرب‌ها، به ریشهر پناه بردند.^[۴]

ماچول منطقه‌ای سرسبز بوده چنان‌که ابن بطوطه جهانگرد اندلسی در سفرنامه خود نوشته‌است: «از بندر ماچول تا هندوان در زیر سایه درختان راه می‌رفتیم و در روز روشن از انبوهی درختان کمتر نور آفتاب را می‌دیدیم.» هندوان - در اینجا - نامی دیگر برای هندیجان است.^[۱۵]

بندر مهشور (ماهشهر)، در دوره صفویه و بعد از آن اهمیت چندانی نداشته و نامی از آن در کتب تاریخی و جغرافیایی نیامده‌است. لرد کرزن که در اواخر دوره قاجاریه به جنوب ایران سفر کرده بود، بندر مهشور را بندری کوچک، که از دیرباز نام و نشان پیشین خود را از دست داده، معرفی کرده‌است که ترابری آن با قایق‌های محلی صورت می‌گرفته‌است.^[۱۶] در آغاز قرن چهاردهم شمسی / پایان قرن نوزدهم میلادی، بندر ماهشهر بندر کوچکی بود که از آنجا کشتی‌های محلی کالاهای وارداتی و صادراتی را برای قبایل عرب همسایه حمل می‌کردند.^[۱۷] کازرونی فاصله آن را تا دریا یک فرسنگ و نیم ضبط کرده و می‌نویسد: «هنگام مد، آب دریا تا نیم فرسنگی بندر مذکور در آن خور می‌آید و سفاین کوچک و متوسط تا نیم فرسنگی بندر مذکور می‌آیند و آنچه محمول سفاین است از آن‌ها بیرون آورند و آن محل را «سِیف» (بندرگاه) می‌نامند و در ادامه از قلعه آن، تعداد خانه‌ها (سیصد خانه)، خراج آن سالانه ۱۲۰۰ قروش و یک رأس کُرّه که به شیخ ثامرخان می‌دادند، زنان که لباس شبیه به لباس عربی و مردان که لباسی مرکب از لباس عربی و عجمی می‌پوشیدند، یاد کرده‌است.»^[۱۸]

نام کهنی که پس از آن در متون برای این شهر دیده می‌شود ماچول است.^[۱۹] این نام سپس به صورت ماژول و مهشور درآمده و سپس با تصویب فرهنگستان زبان و ادب فارسی در سال ۱۳۴۴ این نام به بندر ماهشهر تغییر پیدا کرد. مردم بومی به آن مه‌شور (یا معشور) می‌گویند.^[۲۰]

از آثار تاریخی آن بقایای عمارات مخروبه‌ای به نام «تل کافران»، آب انبارها و چاه‌های سنگ چین شده فراوان، و خرابه‌های آبادی ریشهر در حوالی شمال شرقی بندرماهشهر است.^[۲۱]