قلمی که مرز نمی‌شناسد: نگاهی به آثار بهنام علامی
ما سنگ بودیم درکوه وطن
دشمن که حمله کرد
یکی مان دیوار شد
یکی قبر …
حالا با نگاه به هرکداممان
خاطره کوه زنده میشود.
در پهنه ادب فارسی، نام‌هایی هستند که با جوهر قلم و شور جان، نقش‌های ماندگاری بر لوح ذهن مخاطبان می‌زنند. بهنام علامی، شاعر و نویسنده‌ای از تبار همین نام‌هاست که با آثاری متنوع و نگاهی متفاوت، جایگاهی ویژه در میان اهالی فرهنگ و هنر یافته است.
علامی که زاده‌ی بیست و پنجم تیرماه سال ۱۳۶۳ در شهر اصفهان است، از همان سال‌های جوانی، قریحه سرشار خود را در عرصه‌ی ادبیات نمایان ساخت. حاصل این ذوق و تلاش، انتشار چندین اثر ارزشمند بوده است که هر یک، دریچه‌ای به دنیای اندیشه‌ها و احساسات این هنرمند گشوده‌اند. از جمله آثار منتشر شده‌ی او می‌توان به “مترسک” که توسط نشر بوتیمار به چاپ رسیده، “ونوس خموش” و “چهارشنبه بیست و پنج فروردین” هر دو از نشر آرنا، “مجسمه” از نشر آرون، و “آرامگاه مادرم ایران” که هرگز مجوز نشر نگرفت. علاوه بر این آثار، چندین اثر دیگر نیز از او به زیور طبع آراسته شده و گواه بر پویایی و پرکاری این نویسنده و شاعر دارد.
نکته‌ی قابل توجه در مسیر هنری بهنام علامی، فعالیت‌های او در شبکه‌های اجتماعی است. این حضور فعال و بی‌پرده در فضای مجازی، که اغلب با نگاهی انتقادی و دغدغه‌های اجتماعی همراه بوده، به مدت دو سال منجر به ممنوع‌الکار شدن او گردید. این اتفاق، خود نشان‌دهنده‌ی جسارت و صراحت لهجه‌ی این هنرمند در بیان دیدگاه‌هایش است.
علامی در مسیر نویسندگی و شاعری، از محضر اساتید گرانقدری بهره برده است. او از شاگردان احمد بیگدلی، نویسنده‌ی برجسته‌ای است که لقب بهترین نویسنده‌ی سال ایران را نیز از آن خود کرده است. این شاگردی، بی‌شک تاثیر عمیقی بر سبک و نگرش علامی در خلق آثارش داشته است.
مضمون اشعار بهنام علامی، طیفی گسترده از مسائل اجتماعی انتقادی تا احساسات عاشقانه را در بر می‌گیرد. او با زبانی شیوا و نگاهی نافذ، به دغدغه‌های جامعه‌ی و کشور خود می‌پردازد و در کنار آن، لطافت و ظرافت عشق را نیز در لابه‌لای واژگانش به تصویر می‌کشد.
علاقه‌ی علامی به هنر، تنها به شعر و نویسندگی محدود نمانده است. در اواخر دهه‌ی هفتاد خورشیدی، او تجربه‌ی فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی چند فیلم کوتاه از جمله “هیچ و پوچ” و “زمان کجا می‌راند” را نیز در کارنامه‌ی هنری خود به ثبت رسانده است. این تجربه‌ی سینمایی، نشان از دیدگاه چندوجهی و علاقه‌ی او به بیان هنری در قالب‌های مختلف دارد.
نکته‌ی جالب دیگر در زندگی تحصیلی بهنام علامی، رشته‌ی دانشگاهی متفاوت اوست. برخلاف زمینه‌ی هنری‌اش، او در رشته‌ی مهندسی عمران تحصیل کرده و در نهایت نیز مدرک کارشناسی ارشد مهندسی عمران محیط زیست را از دانشگاه خواجه نصیر تهران دریافت نموده است. این تفاوت رشته، می‌تواند نشان از ذهنی منظم و تحلیلی در کنار روحی هنرمند و خلاق داشته باشد.
امروزه، بسیاری از شعرها و نوشته‌های بی نام یا نسب داده به شاملو ، فروغ فرخزاد و صادق هدایت که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شوند، از کتابهای او گرفته شده، و یا با در برخی موارد با نام خود او منتشر می‌گردند. این امر، گواهی بر نفوذ کلام و تاثیرگذاری نوشته‌های او در میان مخاطبان است.
برخی آثار او تا کنون به زبانهای کردی ، ارمنی ، ترکی آذربایجانی ، انگلیسی ، ایتالیایی منتشر شده است تا جایی که در برخی جشنواره های خارجی موفق به کسب جایزه شد از جمله جشنواره una poesia per ginevra ایتالیا .
بهنام علامی، با آثار متنوع، نگاه منتقدانه و روحیه‌ی هنرمند خود، بی‌شک یکی از صداهای قابل توجه در ادبیات معاصر ایران به شمار می‌رود. او با پیوند دادن دغدغه‌های اجتماعی و احساسات انسانی در آثارش، مخاطبان را به تفکر و تامل وا می‌دارد و نام خود را به عنوان یک شاعر و نویسنده‌ی صاحب سبک در حافظه‌ی ادبیات این سرزمین ثبت می‌کند.
